Cultureshock in Oslo?!

De tijd vliegt als je het leuk hebt! Ondertussen begint het einde te naderen en begin ik me af te vragen waar alle weken opeens zijn gebleven. Mijn ervaringen van de afgelopen tijd zal ik proberen te beschrijven aan de hand van de W-curve van Gullahorn & Gullahorn (1963). Deze curve laat zien hoe iedereen die op reis gaat in een ver land (in meer of mindere mate) een cultuurshock ervaart. Zoals jullie ook in mijn vorige blog hebben kunnen lezen, had ik het al snel erg naar mijn zin in Oslo. Noorwegen verschilt niet bijzonder veel van Nederland. Ik zou de Noren wel omschrijven als wat meer gesloten, maar a angezien je als international in je eigen bubbel leeft, krijg je daar ook niet erg veel van mee. En heel confronterend zijn cultuurverschillen ook niet wanneer je bijna alleen maar met Nederlanders om gaat… Die cultuurshock heb ik dan ook niet zozeer gehad, ik zou het eerder omschrijven als het moeten wennen aan een nieuwe omgeving. Een beetje hetzelfde principe als het eerste jaar waarin je gaat studeren aan de Universiteit Utrecht in een nieuw huis terecht komen waar de gemiddelde leeftijd vier jaar boven jouw leeftijd ligt (ik hou wel van mijn huisgenoten hoor). Achteraf gezien was die eerste periode in Oslo erg leuk doordat ik gelijk werd opgezogen in een nieuw leven. Wel weet ik nu dat de leukste dingen toen nog moesten komen!

De wenfase was na een maandje hier wel afgelopen. Toen had ik al bijna mijn eerste tentamen en stonden er al een aantal tripjes op de planning! Na de wenfase kwam de periode van ‘recovery’, waarin je langzaam maar zeker een beetje uitvindt wat het eigenlijk betekent om op exchange te zijn. Daar ben ik ondertussen wel achter: heel veel tripjes, bezoekjes van thuis en af en toe een weekje hard studeren. Eind september heb ik mijn tweede tripje gedaan naar Trondheim. Daar waren twee studiegenootjes van Maartje, een vriendin die ik hier heb leren kennen, ook op exchange. Het was een hele leuke ervaring om mee te maken hoe het leven in Noorwegen ook in elke stad anders is. In Trondheim gaan alle mensen studeren die heel veel van natuur houden. Van de stad moet je namelijk niet te veel verwachten, onze hoofdactiviteit daar was pizza en cake eten. Cabin trips zijn dan ook hip en trendy. Hoe je een cabin trip voor moet stellen, is als volgt: je bouwt een backpack helemaal vol met een slaapzak, flessen water, eten, en als je nog plek hebt, een tandenborstel. Vervolgens pak je een bus die je in the middle of nowhere dropt. Daarna ga je een bos in en moet je nog minimaal 2,5 uur lopen voordat je een heel klein houten huisje hebt gevonden, waar geen elektriciteit en stromend water aanwezig zijn. Dat betekent dus dat je eerst twee uur zit te bibberen voordat je zelfgemaakte vuurtje de hut heeft verwarmd. En oh ja, in de tussentijd moet er ook nog heel veel gedaan worden, want er moet hout gehakt worden en een maaltijd voor elf personen op tafel komen! Mocht je het je afvragen, ja, dit is echt ontzettend leuk! Back to nature is een feit. Misschien is het af en toe best wel koud, maar als je water moet halen uit een riviertje en daarmee de heuvel voor de cabin op moet lopen, krijg je het zo weer warm. En ’s avonds na zo’n tocht is het echt heel bijzonder met z’n allen in een ondertussen hele warme hut met alleen wat kaarsjes te zitten. Het perfecte plaatje is compleet wanneer er ook een gitaar is die hut ligt. ’s Ochtends is het echt genieten wanneer het zonnetje schijnt, je op het dak van de cabin zit met een kopje koffie en het uitzicht hebt over een heel groot bos gehuld in herfstkleuren. Zonder ergens in de verte nog een snelweg te horen. Dit was een van de zeldzame momenten dat ik echt innerlijke rust voelde.

Een bezoek aan Bergen was de volgende trip die op de planning stond. Deze treinreis staat bekend als een van de mooiste ter wereld en dat is zeker terecht. Het was heel gaaf om door al deze verschillende landschappen te rijden. Die acht uur is op die manier prima te overzien. Gelukkig lazen we van tevoren deze vermakelijke tip op TripAdvisor:

“Mijn vriendin en ik hebben de reis van Bergen naar Oslo gedurende de dag gemaakt. Wij zaten tijdens deze rit aan de linkerzijde van de trein. Ons adembenemende uitzicht gedurende de eerst 3 à 4 uur waren stenen, rotsen en nog meer stenen. Natuurlijk afgewisseld met tunnels, heel veel tunnels. Als je dan ziet dat de mensen aan de andere kant sneeuw bedekte bergen, schitterende natuurlandschappen en mooie bergrivieren mogen aanschouwen, is dat wel teleurstellend. Zorg er daarom voor dat als je van Bergen naar Oslo gaat je aan de rechterzijde van de trein zit. Het uitzicht wordt aan het einde van de rit ook voor de linkerzijde beter, maar tegen die tijd zie je al niks meer door alle tranen in je ogen.”

Let dus even op als je besluit deze treinreis ook te doen. In Bergen hebben we een hele mooie hike van Ulriken naar Fløyen gelopen en daarnaast hebben we een Fjordtour gedaan, waar we de fjorden bij Bergen vanuit een boot konden bewonderen. Dit was echt de moeite waard!

Natuurlijk hebben we ook genoten van kopjes koffie in kleine restaurantjes. Olivia’s is overal in Noorwegen te vinden en stelt nooit teleur is mijn ervaring! Verder hebben we iets buiten het centrum van Bergen een heel leuk tentje ontdekt dat ‘Løvetann’ heet. De vriendelijke eigenaresse die ons haar favoriete cappuccino serveerde en de gezellige sfeer die er hing, maakten zoveel indruk op ons dat we zelfs een recensie hebben geplaatst op TripAdvisor. Dat zegt genoeg.

Naast deze tripjes stonden er ook nog een aantal bezoekjes op de planning. In het laatste weekend van september kwam mijn vriend langs als eerste bezoekje uit Nederland! Dit was een gek moment, want je bent een heel leven aan het opbouwen dat compleet los staat van thuis en dan kan je voor het eerst aan een heel vertrouwd iemand laten zien hoe dat er eigenlijk uitziet. Dit weekend heb ik dan ook mijn eerste standaard rondje gemaakt langs de hoogtepunten van de stad. Voor de Oslokenners, de campus, Aker Brygge, het operahuis, parlement, Grønland, Nationaltheatret en het Akershus mochten natuurlijk niet ontbreken. Op dat moment had ik me nog niet gerealiseerd dat ik dit rondje nog zeker wel vier keer zou maken voor mijn andere bezoekjes. Maar dat hoort er natuurlijk allemaal bij. Stiekem is het ook wel erg leuk voor de verandering een keer degene te zijn die de weg weet. Eind oktober kwamen mijn volgende bezoekers: mijn ouders en zusje. Ik ben toen een weekje bij hen in hun Airbnb blijven slapen, wat echt even voelde als een vakantie in mijn eigen stad! Een tip, instrueer je bezoekjes om ALTIJD een vliegticket te boeken van en naar Oslo Gardemoen en NIET Sandefjord Torp. Geloof me, dat bespaart erg veel stress.

Na deze minivakantie moest ik toch echt even aan het werk. Voor mijn vak arbeidspsychologie had ik namelijk een take home tentamen. Deze vorm van toetsing is erg gebruikelijk hier op de universiteit. Voor dit vak kreeg ik twee weken de tijd om drie vragen aan de hand van een casus te beantwoorden. Ik vond dit wel een fijne manier van beoordeling, want je kan met andere mensen overleggen over hun manier van denken en je kan je boek en aantekeningen erbij houden. Ook zorgt dit ervoor dat je de stof echt toepast in plaats van alleen maar rijtjes uit je hoofd te leren. Een ander voordeel: je kan zelf indelen wanneer je in die twee weken bezig gaat met het tentamen. Voor mij was dit erg fijn, want na de eerste vijf dagen kwam Iris (een vriendinnetje uit Nederland) op bezoek! Aangezien de cabin trip in Trondheim erg goed bevallen was, zijn we samen met een aantal vriendinnen die ik hier heb leren kennen in de buurt van Oslo een nachtje in een cabin blijven slapen.Deze cabin was echter wat luxer dan de vorige, want er was gewoon stromend water en elektriciteit en er waren zelfs douches! Dit was dan ook niet echt een grote uitdaging. De volgende dag hebben we nog een wandeling gemaakt en tot onze grote verbazing lag er al een dikke laag ijs op een meertje. We konden het niet laten heel voorzichtig uit te proberen of er misschien al iemand op kon staan. Toen dit heel goed leek te gaan, werden we echter een beetje overmoedig en stonden we op een gegeven moment met z’n vijven op het ijs. Dit was iets te veel van het goede, want op een gegeven moment klonk er heel hard ‘KRAK’ en zijn we zo snel als we konden weer naar de kant gevlucht. Gelukkig zijn we zonder kleerscheuren weer thuis gekomen.

Het ijs op het meertje was een voorbode voor de eerste sneeuw die ik in Oslo zou zien. Op de dag dat Iris weer terug naar huis ging, vormde zich al snel een dikke laag op de grond. Dit was helemaal bijzonder vanwege het feit dat ik twee dagen later op roadtrip zou gaan met mijn vriend, die nu voor een weekje langs zou komen! Een deel van de trip was dezelfde weg die ik al eerder naar Odda had gereden, maar de sneeuw gaf toch een heel ander beeld dan de vorige keer. Heel bijzonder om te zien! Onze eerste overnachting was daardoor wel een uitdaging. We hadden al een gratis upgrade van onze autogekregen, waardoor we een stationwagen hadden in plaats van een Volkswagen Up. Toch lukte het ondanks de vele pogingen niet de besneeuwde helling op te komen om naar het verblijf van die nacht te gaan. Beetje ongemakkelijk was het wel toen bleek dat de hostess dit hele tafereel had aanschouwd… Gelukkig bleven we maar een nachtje. Onze eindbestemming was Stavanger, waar de sneeuw nog niet gevallen was. Daar hebben we de stad bekeken, nog gewandeld en de laatste dag zijn we in één keer terug gereden. Het is zeker een aanrader Noorwegen op deze manier te verkennen!

Je kunt wel zeggen dat ik op dit moment aan de top van de ‘adaptation’ fase zit. Oslo voelt op dit moment echt als (een tijdelijk) thuis. Het is heel leuk hoe je door de tijd heen een steeds hechtere band krijgt met de mensen die je hier leert kennen. Vier Nederlandse meiden zie ik dagelijks veel doordat ze mijn huisgenoten zijn of in hetzelfde gebouw wonen. Ondertussen heel wat tripjes, avondjes samen eten en kopjes thee aan de keukentafel verder, kan ik wel zeggen dat zij zeker goede vriendinnen van mij zijn geworden. Het lijkt me dan ook heel raar hen over een maand een stuk minder te zien. Wel kan ik me erg verheugen op de kersttijd die ik weer thuis in Nederland zal vieren! Wanneer je een tijd afstand hebt van thuis, ga je het nog meer waarderen. En of ik nog een reverse culture shock zal krijgen? We gaan het zien!