Een emotioneel afscheid

De campus waar ik woon

Het is alweer de derde maand van de uitwisseling in Montpellier. Inmiddels zijn de groepjes vrienden al gevormd, maar wat zo het leuk is, is dat ik nog steeds nieuwe mensen ontmoet en iedereen heel open is. Ik heb zelfs in de laatste maand nog mensen ontmoet met wie ik heel close ben geworden.

Ook merkte ik dat bepaalde banden zich echt begonnen te verdiepen in de laatste maand, zoals die met mijn Italiaanse vriendin Ilaria, mijn buurmeisje Sara uit Algerije en mijn Amerikaanse vriend Joseph. Met Ilaria ging ik vaak naar de sportschool, samen lunchen en ‘s avonds de stad in. Sara helpt me met Frans leren door naar Franse liedjes te luisteren en ze zin voor zin te vertalen, en door in het Frans gesprekken met me te voeren. Ook koken we soms samen, want Sara is een goede kok! Verder hadden we een leuke vriendengroep met Grieken, Italianen, Duitsers en eentje uit Luxemburg. We aten vaak samen en gingen bijna elke avond op stap.

Wat ik heel leuk vond, was hoe veel mensen uit verschillende groepen elkaar kenden en we vaak met elkaar op pad gingen. Er sloten vaak ´vrienden van..´ aan en het was altijd gezellig! Het was ook zo’n klein wereldje eigenlijk.

Een van de hoogtepunten was een tripje naar de Provence waar we met de hele vriendengroep naartoe gingen, georganiseerd door een van de Erasmus organisaties. Eerst met de bus naar Aix-en-Provence, de volgende dag naar de Gorges du Verdon en Moustiers Sainte-Marie en op zondag naar Saint-Tropez. Ik heb zulke goede herinneringen aan dat we met z’n 6’en in een ‘gite’ (een appartementje) verbleven en na een bbq met z’n allen op één tweepersoonsbed lagen en diepe gesprekken voerden. Het was zo knus en zo gezellig.

Ik merk dat ik de taalbarrière nog steeds wel lastig vind met het Frans. Af en toe spontaan iets eruit gooien zit ‘m er gewoon nog niet in. En met de Erasmusstudenten onderling praten we eigenlijk vooral Engels, wat ik overigens ook heel leuk vind om te doen. In de laatste maand ontmoet ik een paar Franse gasten, dus met hen praat ik wat vaker Frans op een laagdrempelige manier.

In mei zijn de tentamens, dus iedereen is aan het zwoegen in de bibliotheek. Op de Universiteit Paul Valéry is recentelijk een nieuwe bibliotheek geopend, die heel mooi geworden is. Dat motiveert om hier vaker heen te gaan! Ook heeft de universiteit veel groen, dus veel studenten zitten buiten op het gras te studeren. Ik merk dat ik tijdens de tentamens alle vragen en antwoorden in het Frans gewoon helemaal begrijp, dus het is leuk om daarin progressie te zien!

Marseille

Het weer in Frankrijk is nog niet helemaal zoals je zou verwachten van het Zuid-Franse klimaat, het is vaak regenachtig. Eind mei wordt het al iets zonniger, en na de tentamens plan ik een aantal tripjes. Zo ben ik naar Marseille en Lyon geweest en heb ik hikes gedaan in de omgeving van Montpellier. Ook boekte ik tickets voor een tripje naar Bordeaux & Biarritz (de surfhoofdstad van Frankrijk). Ik ken eigenlijk bijna niemand die ook hier naartoe gaat, maar gelukkig ontmoet ik al snel hele leuke mensen. Het was heel gezellig, we hebben gesurft en we zijn zelfs spontaan naar Spanje gegaan op de laatste avond!

En dan….. komt de laatste week in Montpellier heel dichtbij. Ik merkte toen ik nog een maand over had dat ik echt dacht ´NEE ik wil nog lang niet weg!!´ Bij de twee weken veranderde m’n mindset naar ´ik ben blij dat ik hier nog ben, maar ik kijk ook uit naar thuis, familie/vrienden etc..´

De laatste week was ik me er constant bewust van dat alles wat ik deed wel eens voor de laatste keer zou kunnen zijn. Ik was een van de eersten die weer weg zou gaan uit Montpellier, wat ook een raar gevoel gaf want als ik weg zou gaan, ging het leven voor de rest in Montpellier nog even door. Ilaria gaf me een brief met ontzettend lieve woorden, en bij het afscheidsfeest van Erasmus heeft iedereen uit de vriendengroep ook ontzettend lieve dingen in een boekje voor me geschreven. Het was emotioneel en mooi. Zondagavond was m’n échte laatste avond, hoewel ik al afscheid had genomen van een aantal. Het voelde heel bijzonder, degenen die er waren, waren echt speciaal voor mij gekomen. Ze zetten me op de tram en zwaaiden me uit. De volgende dag zou ik met mijn ouders, die inmiddels ook in Montpellier gearriveerd waren, terugkeren naar Nederland….

In de auto heb ik tijd om over alles na te denken. Ik denk aan de eerste dag, wanneer ik aankom in Montpellier en nog niemand ken. En aan de laatste dag(en), wanneer ik zoveel mensen heb leren kennen en met zo’n warm gevoel Montpellier verlaat.

Koffie en een pain au chocolat op een van mijn favoriete markten in Montpellier

Ik lees alle lieve berichtjes in m’n scrapbook, waar velen iets in hebben geschreven en ik kan het niet drooghouden. Ik vraag me af wanneer ik iedereen weer ga zien. Emotioneel, maar dankbaar rijd ik naar huis. Dankbaar omdat ik zo’n leuke tijd gehad heb in Montpellier en dankbaar voor iedereen die thuis op me zit te wachten.