Het contrast van vertrekken

Lieve onbekenden,

Mijn reis gaat naar Sydney en ik ben hier voor vier maanden. Het bijzondere aan Australië en de Universiteit van New South Wales is namelijk dat het jaar is opgedeeld in trimesters. Wat betekent dat je drie maanden studie hebt in plaats van zes. In deze drie maanden haal je wel maar 18 punten maximaal, dus als je op exchange genoeg punten wil halen om nominaal te lopen, moet je wel nog een winter of zomer term erbij doen.

Voor mij klonk de optie van drie maanden als muziek in mijn oren. Persoonlijk vond ik zes maanden erg lang, aangezien dit is de eerste keer is dat ik alleen op pad ga. Ik doe vier jaar over mijn bachelor dus heb niet alle punten nodig en kan dit dan ook veroorloven. Helaas heb ik niet helemaal goed gekeken naar mijn vakken en heb ik dus als tip om zo snel mogelijk (vlak voor vertrek, wanneer zeker is welke vakken je kan gaan doen, red.) door de examencommissie je vakken goed te keuren, want anders keer je misschien terug naar Nederland met nul punten.

Daarnaast heb ik me voor Australië aangemeld aangezien het een volledig onbekende wereld voor mij is, die toch deels bekend is. Australië is erg ver, maar er zijn veel westerse invloeden waardoor de cultuur shock minder indrukwekkend naar verwachting zal aanvoelen. Dit sprak mij aan. Aangezien exchange al een grote verandering was, leek het mij een comfortabel idee om dat wel te doen in een land waar er nog herkenning is. Naast herkenning is de taal natuurlijk ook een groot voordeel. Door mijn dyslexie sprak het mij niet aan om een nieuwe taal te leren. Ik heb al genoeg moeite met Nederlands en Engels; te zijner tijd dus een nieuwe taal leren was voor mij niet heel handig. Daarnaast stelt het me gerust dat ik iedereen kan begrijpen en dat er weinig tot geen taalbarrière tussen mij en Australiërs staat. Ik ben erg benieuwd naar dit land, de sfeer, geschiedenis en de mensen. Voor mijn idee kan ik een beter beeld vormen over Australië als ik de mensen ook beter begrijp. Daarbij is het ook erg handig voor de communicatie en studie zelf. De cultuur en taal waren de twee grootste factoren in het keuze proces. Een hele fijne bijvangst is dat we hier naar de zomer toe gaan, terwijl Nederland verandert in een grijze, natte, koude bedoeling. Dit is niet de hoofdreden waarom ik naar Australië wilde gaan, maar ik moet zeggen dat het zeker een erg welkom extraatje is.

Terwijl ik dit schrijf, ben ik enorm gespannen en vraag ik me af of ik de juiste persoon ben om deze blog te schrijven. Ik ga je denk ik namelijk nog niet erg overtuigen om op exchange te gaan, want zo voel ik me op dit moment niet. Kleine disclaimer, dit gevoel is na aankomst snel vertrokken. Mezelf kennende wist ik wel dat dit zou gebeuren. Verandering is niet iets waar ik licht mee om ga en aangezien ik tijdelijk naar de andere kant van de wereld ga verhuizen, voel ik me alles behalve rustig.

Deze zomervakantie stonden afscheid en voorbereiding centraal. Ik ben geen fan van afscheid, maar vond de voorbereiding wel heel leuk. Dat is een gekke paradoxale gewaarwording. Het voelt onwennig om verdrietig te zijn over je eigen keuze waar je ook heel veel zin in hebt, maar dat was wel de realiteit. Ik las ergens dat je eigenlijk alleen maar dankbaar kan zijn voor moeilijk afscheid, want dat betekent dat je mensen en plekken hebt die je gaat missen. Mensen missen is stiekem alleen maar een teken dat ze waardevol zijn en daar kan ik dan ook alleen maar blij mee zijn. Alles komt goed en zo niet, dan toch 😉

Groetjes, Mees