Hei hei!

Ik ben alweer ruim over de helft van mijn tijd hier in Oslo. Sinds mijn aankomst is Oslo al weer iets meer als thuis gaan voelen. In de tussentijd is er ook weer genoeg gebeurd!

Het laatste weekend van augustus ben ik nog met vriendinnen naar Bergen geweest, even een laatste weekendje ertussenuit voordat het drukker zou worden met de studie. Daar hebben we prachtige uitzichten gezien en lekker gehiked – toen liet het weer dat nog wel toe…

Langzamerhand kwam de studie dan ook wel echt op gang. Gelukkig hadden we nog wel genoeg tijd voor gezelligheid. De laatste paar zonnige dagen in september hebben we dan ook rondgehangen bij Sognsvann.

Donderdagavond 12 september hadden we ook het geluk dat het noorderlicht super goed bij Sognsvann te zien was. Die avond hebben vriendinnen en ik even een klein sprintje getrokken naar het meer (kuch, de bushalte) en rond 21.00u was het super goed te zien. Op camera zag je wel iets meer kleur dan met het blote oog, maar ook zonder camera zag je de bewegingen van het licht geweldig goed. Samen met tientallen andere studenten, hebben we een uurtje met open mond naar de lucht staan staren.

Tussen het studeren door hebben we ook wat nieuwe dingetjes in Oslo ontdekt. Door een bepaald gedeelte van de stad loopt namelijk een rivier, de Akerselva, waardoor er ook wat watervalletjes te vinden zijn middenin de stad. Direct naast die rivier heb je een schattig marktje die iedere zondagmiddag wordt uitgestald. Ook zijn de viral TikTok lichtjes in Oslo te vinden, namelijk bij Ekebergparken. En niet alleen zijn de lichtjes daar een leuk beeld om naar te kijken, maar ook het uitzicht vanaf het park is prachtig.

Nu heeft Noorwegen ook wat interessante etenswaren, bijvoorbeeld ‘Brunost’. Dit betekent ‘Bruine Kaas’ als je het vertaalt, en als je naar de kleur kijkt, kijk je daar niet zo gek van op. Gelukkig hoort de kleur wel zo te zijn, en het is gemaakt van koe- en geitenmelk. Nu is het raarste nog wel dat het smaakt naar gezouten karamel. Een beetje apart, maar niet verkeerd.

Ook is de ‘Noorse Wafel’ hier een ding. Dit is niet per sé een gerecht waar je raar van op kijkt, maar het smaakt lekker en heeft een leuk vormpje, ook geslaagd dus!

En hoewel we zo’n 1000 kilometer van midden Nederland verwijderd zijn, is Nederland nog wel terug te vinden het hoge noorden. Zo zijn er bij een supermarkt op campus nog chocolade pepernoten te vinden! Ik zou met alle liefde willen zeggen dat ze niet in de buurt komen bij de echte Nederlandse pepernoten, maar eerlijk gezegd komen deze héél erg in de buurt. En de boodschappen zijn hier toch al peperduur, dus dan kan dat zakje pepernoten er ook nog wel bij. Maar naast dat heeft Oslo een Nederlands café – mijn Nederlandse vriendinnen en ik stonden te juichen. Twee maanden leven zonder bitterbal is twee maanden te lang. We hebben daarom ook maar even goed genoten.

Aan het begin van dit blog zei ik nog dat ‘de studie langzamerhand op gang kwam’. Nou, eind oktober is het dan echt menens. Van de vier vakken die ik in totaal heb, is er eentje al afgerond en de overige drie zijn hard op gang gekomen. Van het eerste afgeronde vak, Noors 1, heb ik een tentamen moeten maken op locatie. Het tentamen hiervoor was ook niet op campus, maar bij een heel ander gedeelte van de stad waar een paar hoge gebouwen stonden. Deze gebouwen stonden er ook voor het pure doel om te fungeren als toets- of cursuslocatie, en een beetje in de middle of nowhere. Olympos is er niks bij.

Voor de rest ziet het onderwijs het er redelijk hetzelfde uit als in Nederland. Iedere week heb ik van gedragsgenetica een hoorcollege en een werkgroep, en van het geschiedenis vak heb ik iedere week een hoorcollege. Heel veel contacturen zijn het dus niet, maar er zit genoeg zelfstudie achter.
Wat wel een groot verschil is met Nederland is het beoordelingssysteem. In Noorwegen worden letters gebruikt waarbij je met een score van A tot E slaagt, en je met een F zakt. Ik moet de beoordeling van mijn Noors 1 tentamen nog krijgen, maar ik ben benieuwd hoe dat gaat met normeren…

Sinds een paar weken is dan natuurlijk ook de klok omgezet. Nu hing de zon hier al tamelijk laag, maar met de klok om is het hier ook donker om 16.45u. Dat was wel even wennen, je hebt eigenlijk de hele dag het idee dat het 15.00u ’s middags is, en dan ineens is het licht uit. Maar dat gaat een kwestie van wennen zijn, want het gaat alleen nog maar vroeger donker worden.

De afgelopen tijd heb ik weer meer van de stad gezien, mijn vader en een paar vriendinnetjes zijn me komen opzoeken, en heb ik het vooral heel gezellig gehad met vriendinnen en huisgenoten.

Italiaanse huisgenootjes zijn wel echt geweldig, op een random vrijdagavond gaan ze gewoon een taart bakken voor het hele huis. Echt niet mis!

Tot de volgende! Ha det!