Het was elke twijfel, elk stressmoment en elke traan waard

Beste lezers,

Ik kan het bijna niet geloven maar mijn uitwisseling nadert zijn einde! Met veel verdriet ben ik nu de laatste dagen aan het aftellen, maar met veel vreugde kijk ik op de afgelopen maanden terug. Want zoals de maanden waarover ik schreef in mijn eerdere blogs zijn de afgelopen twee maanden gevuld geweest met onvergetelijke ervaringen die mijn tijd hier in Bologna extra bijzonder hebben gemaakt.

Begin december is mijn lieve huisgenoot en vriendin Tes uit Nederland mij komen opzoeken in Bologna voor een weekend! Ondanks de ijzige decemberkou hebben we niet stil gezeten. We hebben sportief geslenterd door de straten van Bologna, alle kerstmarkten afgevinkt (dat waren er meer dan je denkt) en ons tegoed gedaan aan de Italiaanse winterse lekkernij: gepofte kastanjes. Deze smaken naar een verassend lekkere mix tussen een amandel en een aardappel, zowel qua smaak als structuur.

Links: Tess en ik. Rechts: Padua

Om onszelf in de vrijgevige en warme kerstsfeer op te zoeken, besloten mijn vrienden en ik een Secret Santa te organiseren met elkaar. Met zelfgemaakte chocolade, Italiaanse Pandoro (hele droge Italiaanse kerstcake) en persoonlijke cadeautjes werd deze avond een warme herinnering waarop we niet alleen cadeautjes uitwisselden maar ook onze persoonlijke banden versterkten.

Hoewel Bologna fantastisch is met kerst, en uitpuilt van de kerstmarkten, kerstlichtjes en droge cake, hadden mijn vriendinnen en ik toch besloten om met kerst de zon op te zoeken en met ons drieën naar Malta te reizen. We hadden hiervoor gekozen omdat een tripje met zijn drieën in de toekomst niet zo makkelijk meer zou kunnen aangezien de ene (Sara) uit India komt en de ander (Inka) uit het koude Noorden van Finland. We kwamen er snel achter dat Malta een heel multicultureel eiland is waarbij er veel mensen afkomstig waren uit de Indiase staat Kerala, waar Sara ook vandaan komt. Hierdoor konden we een super lekker gerecht proberen genaamd “Kothu Parotta”. Een van de vele voordelen van mensen op exchange ontmoeten is dan ook het contact dat je maakt met verschillende culturen van over de hele wereld, zelfs binnen Europa. Voor mij persoonlijk betekende dit ook een hernieuwde nieuwsgierigheid voor de gebruiken, mensen en keukens van verschillende culturen.

Verder hebben we bijna het hele eiland verkend met een huurauto. Ik zat meestal achterin doodsangsten uit te staan, omdat niemand van ons gewend was om aan de linkerkant van de weg te rijden. We zijn in Valetta naar de kerstmarkt geweest, hebben cocktails gedronken en vooral veel gewandeld. Het wandelen is een trend voor de hele exchange, en hoewel het me misschien een beetje laat overkomen als een oud vrouwtje is het de beste manier om op exchange je omgeving te leren kennen. Op eerste kerstdag hadden we een kerstontbijt gemaakt in onze b&b, vervolgens in verschillende steden gelopen en uiteindelijk in San Giljan uit eten gegaan bij een Japans restaurant. Daarna hebben we volop genoten van een onvergetelijk panoramische uitzicht op de zonsondergang – vastgelegd door een attente voorbijganger. Na de exchange zal deze foto denk ik veel tranen bij me losmaken.

Links: uitzicht in Bozen. Rechts: Bozen

Eenmaal terug in Bologna stond er een nieuwe belevenis te wachten, want mijn vriend kwam op bezoek om samen het nieuwe jaar te verwelkomen op het bruisende Piazza Maggiore samen met mijn vriendinnen. Vol goede moed begon ik de avond, om vervolgens om 1 uur in bed te liggen van de vermoeidheid. Daarna zijn we nog een paar dagen naar Padova geweest, een super leuke stad die stiekem niet aan Bologna kan tippen.

Als allerlaatste tripje ben ik met mijn vriendinnen voor twee dagen naar het noordelijke Bolzano gegaan, wonderschoon en ijskoud. We zijn de laatste dag de alpen in getrokken met twee gondels, een treintje en een bus (en een heel klein beetje lopen) en dit was het meer dan waard. We hebben tussen de skiërs gewandeld, genoten van de sneeuw en ons best gedaan om niet om de minuut uit te glijden aangezien we allemaal sneakers en Dr Martens aan hadden.

Buiten de leuke activiteiten om moest ik ook nog even plaats maken voor studie aangezien de laatste deadlines en tentamens wel echt dichterbij kwamen. Dit was nog wel even pittig maar uiteindelijk wel te doen.

Nu heb ik nog maar een weekje in Bologna en ik ben ondanks de daarbij horende melancholie vastbesloten om het beste uit deze laatste dagen te halen en mijn bucketlist volledig af te vinken. Het meeste pijn doet het dat ik de vriendinnen die ik hier heb leren kennen na de uitwisseling nog maar weinig ga zien.

Dat was alweer mijn laatste blog. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben en dat het jullie inspireert om ook een sprong in het diepe te wagen. Ik vond het in ieder geval elke twijfel, elk stressmoment en elke traan waard.

Groetjes van Isabella.