Voor iedereen die nog twijfelt: ik zeg gewoon DOEN!

Bij Marché Du Lez met de Italianen en Grieken

Inmiddels ben ik alweer 3 weken terug in Nederland. Verhuisd vanuit mijn ouders in Dordrecht naar Utrecht en alweer volop aan het werk. Ook staan er allemaal afspraken met vriendinnen op de planning, want er moet heel wat bijgekletst worden!

Ik vind het bizar hoe snel ik weer in het normale ritme zit. In het begin vond ik het raar om overal om me heen Nederlands te horen, ik vond het zelfs een beetje lelijk klinken (duh, als je vijf maanden Frans gewend bent). Maar tegelijkertijd is het ook wel weer heel chill, eindelijk hoef ik even niet meer na te denken bij elk woord dat je zegt.

Wat ook gek voelde, was dat ik een van de eersten was die wegging uit Montpellier, de rest had nog 2 weken, 3 weken, sommigen zelfs 4. Hun leven in Montpellier ging nog even door. Inmiddels is dus (bijna) iedereen weg uit Montpellier, en laatst besefte ik dat als ik nu terug zou gaan, het nooit meer hetzelfde zal zijn als dat het was. Die gedachte maakte me een beetje sip. Maar tegelijkertijd is dit zo waardevol. Het was uniek, voor die paar maanden dat ik er was en met die specifieke mensen die er op datzelfde moment waren.

De oude haven in Marseille

Wat ik ook heel fijn vond om te kunnen doen, is dat ik meer dingen in mijn eentje heb gedaan in Montpellier. Dit was ook echt een doel van me. Zo ben ik alleen naar een concert gegaan, alleen naar de bioscoop en heb ik in m’n eentje op terrasjes gezeten om een koffietje te drinken. Oh, wat is dat heerlijk om te doen!

Ik hoop echt dat ik contact zal houden met een aantal van mijn vrienden daar. Dat we herinneringen uit Montpellier zullen blijven ophalen, kunnen reflecteren op onze tijd daar, met elkaar kunnen bespreken hoe we het afscheid nemen en het thuiskomen hebben ervaren en waar de reünie gaat plaatsvinden, haha.

Het voelt heel bijzonder om vrienden over de hele wereld te hebben en ik ben heel dankbaar voor de fijne groep mensen die ik daar ontmoet heb!

We hadden het er al over met een aantal vrienden in Montpellier dat we bang zijn dat dit alles een herinnering wordt en dat we dingen gaan vergeten. Ik herkende dit en nu ook weer helemaal in mijn Nederlandse leven zit ervaar ik het ook. Het wordt een herinnering, maar wel een hele mooie en onvergetelijke! Ik ben heel blij dat ik ervoor gegaan ben en dat ik Erasmus heb gedaan. Ook al had ik van tevoren veel twijfels en spanning, ik heb hier geen seconde spijt van gehad! Dus voor iedereen die nog twijfelt, ik zeg gewoon DOEN! Het is zó’n unieke ervaring die je de rest van je leven meeneemt.

De ‘goodbye party’ van ESN, een avond waarop ik velen voor het laatst zag